Carel Willink

Carel Willink

Museum MORE heeft de grootste collectie met werken van Carel Willink. De Amsterdamse schilder Carel Willink (1900-1983) is nog altijd de koele grootmeester van het neorealisme. Al sprak Willink zelf liever van imaginair of fantastisch realisme. Zijn werk is raadselachtig, elegant en uiterst voornaam. Vanaf 27 juni gaat onze tweede museumlocatie Kasteel Ruurlo open voor publiek. Het nieuwe monumentale thuis van de Willink-collectie. In Kasteel Ruurlo zijn ongeveer 45 werken van Willink te zien.

Op dit moment zijn ongeveer 10 schilderijen van Carel Willink te zien in Museum MORE in Gorssel.

Plan uw bezoekMeer over Kasteel Ruurlo

Weergaloos schilder met eigen handelsmerk

Vanaf zijn dertigste groeide zijn reputatie als weergaloos schilder van monumentale, architectonische decors en onheilspellende luchtlandschappen. Willink blonk uit in precisie en technische perfectie. Om te excelleren bestudeerde hij Oude Meesters die hij bewonderde, zoals Holbein en Vermeer. Rembrandt kon hem minder bekoren, zijn werk ‘rook teveel naar zweet en bloed’.

Weergaloos schilder met eigen handelsmerk

Vanaf zijn dertigste groeide zijn reputatie als weergaloos schilder van monumentale, architectonische decors en onheilspellende luchtlandschappen. Willink blonk uit in precisie en technische perfectie. Om te excelleren bestudeerde hij Oude Meesters die hij bewonderde, zoals Holbein en Vermeer. Rembrandt kon hem minder bekoren, zijn werk ‘rook teveel naar zweet en bloed’.

Plan uw bezoek

Koele naakten en humor

Willink hield van koel. Vrouwelijk naakt is bij hem nooit erotisch maar altijd esthetisch. Misschien wel intellectueel. Al hielp ‘intellect’ niet bij schilderen, meende hij. ”Als je schildert zit je geest in de punt van je penseel”. Maar Willink had ook humor en is weleens omschreven als een ‘geamuseerd pessimist’. Voorvoelde hij met zijn apocalyptische schilderijen uit de ‘bange jaren ‘30’ het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog? Zo lijkt het bijna. Willink werd na de oorlog met terugwerkende kracht vaak beschouwd als een soort ziener.

Dodelijk verliefd op de realiteit

Willink  bleef in de jaren ’50 en daarna stijlvast doorschilderen. Kunstpauzen vonden hem ouderwets geworden maar het grote publiek bleef hem bewonderen. Captains of industry en societyfiguren vroegen hem als hun portrettist. Zo schilderde hij portretten van biermagnaat Freddy Heineken en koningin Juliana. Willink haalde de moderne tijd zijn eigen universum binnen, met kerncentrales en atoomexplosies. Nog altijd dreigde de ondergang van onze beschaving in de wereld volgens Willink. Maar de essentie van zijn kunst had geen politieke of maatschappelijke boodschap: “De kern van mijn werk is een dodelijke verliefdheid op de realiteit”.