Carel Willink (1900-1983) schilderde 41 portretten in opdracht, waaronder dit van Pamela Maresch-Boon. Het portret was meer een wens van haar man, groot Willink-fan. ‘Ik vond het maar griezelig. Maar wat viel dat mee! Hij was allerhartelijkst (...) Hij was echt geïnteresseerd in mij en wilde weten w...at mij bezielde om uit een soort roeping bewust moeder van vijf kinderen te willen worden: hoe dat ontstond, hoe dat functioneerde, welk geluk dat betekende. We bepraatten alles, wat hem in het leven boeide of ontzette’, vertelde ze 15 jaar later.
Willink bepaalde de achtergrond (hier Paaseiland, ook wel Rapa Nui genoemd), de houding en zelfs haar kleding. ‘Die netkousen… dat is eigenlijk helemaal geen dracht voor mij. Ik moest tussen de middag in de P.C. Hoofstraat vijf paar aparte kousen gaan kopen. Hij koos deze paarse uit’, aldus mevrouw Maresch-Boon. ‘Ik had een complex over mijn handen. Ik vond dat ze dik en wat krom van de reuma waren. […] Maar hij praatte al mijn angsten weg. Hij zei: “Ze zijn heel mooi, ik schilder precies wat ik zie, kijk eens hoe mooi ze worden”. De houding van de handen bepaalde hij ook: de één ontvangend, de ander toedekkend. Dat vond hij karakteristiek.’
Dit werk is auteursrechtelijk beschermd. Je hebt toestemming nodig van de maker of diens erfgenaam om het te downloaden, bewerken, kopiëren of publiceren.