Fer Hakkaart (1941) is geboren en getogen in een degelijke buurt in Leiden maar ontdekte ook het andere Leiden van de bijstandswijken, waar het leven zich grotendeels op straat afspeelt. Dit was de wereld die hem boeide en inspiratie gaf voor zijn werken. Hier kon hij de mensen ongegeneerd observere
...n in hun eigen omgeving. Een andere onbekende en destijds verborgen wereld die Hakkaart fascineerde, was die van de travestie. Dat resulteerde in onder andere dit doek.
Wat zien we nu eigenlijk? Hakkaart schilderde in een heldere, realistische stijl een openbaar toilet met urinoirs, bezocht door drie personen. Op het eerste gezicht lijken het vrouwen, maar al snel dringt door dat het om travestieten of crossdressers moet gaan. Opgedoft en in chique avondkleding. Ze werken hun lipstick bij of staan te roken. De achterste figuur – op de rug gezien – staat te plassen.
Hakkaart speelt hier met de toeschouwer. Het ‘venster’ waardoor wij kijken is in feite de spiegel waarin ook de twee vrouwen kijken. Een fraai gekozen artistiek standpunt; tegelijk wil de kunstenaar ons misschien ook figuurlijk een spiegel voorhouden. Zijn wij zo voyeurs van een heimelijk uitgaanstafereel?
Langdurig bruikleen van de Rijksdienst voor het Cultureel ErfgoedFer Hakkaart (1941) is geboren en getogen in een degelijke buurt in Leiden maar ontdekte ook het andere Leiden van de bijstandswijken, waar het leven zich grotendeels op straat afspeelt. Dit was de wereld die hem boeide en inspiratie gaf voor zijn werken. Hier kon hij de mensen ongegeneerd observeren in hun eigen omgeving. Een andere onbekende en destijds verborgen wereld die Hakkaart fascineerde, was die van de travestie. Dat resulteerde in onder andere dit doek.
Wat zien we nu eigenlijk? Hakkaart schilderde in een heldere, realistische stijl een openbaar toilet met urinoirs, bezocht door drie personen. Op het eerste gezicht lijken het vrouwen, maar al snel dringt door dat het om travestieten of crossdressers moet gaan. Opgedoft en in chique avondkleding. Ze werken hun lipstick bij of staan te roken. De achterste figuur – op de rug gezien – staat te plassen.
Hakkaart speelt hier met de toeschouwer. Het ‘venster’ waardoor wij kijken is in feite de spiegel waarin ook de twee vrouwen kijken. Een fraai gekozen artistiek standpunt; tegelijk wil de kunstenaar ons misschien ook figuurlijk een spiegel voorhouden. Zijn wij zo voyeurs van een heimelijk uitgaanstafereel?
Langdurig bruikleen van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed
Dit werk is auteursrechtelijk beschermd. Je hebt toestemming nodig van de maker of diens erfgenaam om het te downloaden, bewerken, kopiëren of publiceren.