Net als tijdgenoten Charley Toorop (1891-1955) en Raoul Hynckes (1893-1973) schilderde Wim Schuhmacher (1894-1986) regelmatig schedels en dode dieren. Het Stilleven met schedels en vogelskelet is tijdens de Tweede Wereldoorlog gemaakt. Op een houten plank liggen een kinderschedel en die van een aap,
... met rechts daarvan een vogelskelet. Kleine insecten kruipen rond.
Waarschijnlijk vond Schuhmacher zijn inspiratie voor dit soort stillevens in 17de-eeuwse vanitasstillevens, al zijn die compositorisch anders opgezet. Wellicht werd hij ook beïnvloed door werk van zijn tijdgenoten zoals Hynckes.
Schuhmacher werkte aanvankelijk in verschillende modernistische stijlen waaronder het luminisme met sterke lichteffecten en het kubo-expressionisme, met hoekige vormen en spontane penseelstreken. Uiteindelijk legde hij zich toe op een nauwgezet realisme in grijs- en okertinten, waarmee hij zijn plek in de kunsthistorische canon verwierf.
Door het gebrek aan een academische opleiding was hij in sommige opzichten technisch niet zo onderlegd. Door zijn uitermate gedetailleerde werkwijze kon hij dit gemis vaak grotendeels verhullen, maar perspectivisch bleef het altijd enigszins wringen. Vanaf de jaren 30 kwam er steeds meer detaillering in zijn werk, zoals dit stilleven uit 1942 laat zien.Net als tijdgenoten Charley Toorop (1891-1955) en Raoul Hynckes (1893-1973) schilderde Wim Schuhmacher (1894-1986) regelmatig schedels en dode dieren. Het Stilleven met schedels en vogelskelet is tijdens de Tweede Wereldoorlog gemaakt. Op een houten plank liggen een kinderschedel en die van een aap, met rechts daarvan een vogelskelet. Kleine insecten kruipen rond.
Waarschijnlijk vond Schuhmacher zijn inspiratie voor dit soort stillevens in 17de-eeuwse vanitasstillevens, al zijn die compositorisch anders opgezet. Wellicht werd hij ook beïnvloed door werk van zijn tijdgenoten zoals Hynckes.
Schuhmacher werkte aanvankelijk in verschillende modernistische stijlen waaronder het luminisme met sterke lichteffecten en het kubo-expressionisme, met hoekige vormen en spontane penseelstreken. Uiteindelijk legde hij zich toe op een nauwgezet realisme in grijs- en okertinten, waarmee hij zijn plek in de kunsthistorische canon verwierf.
Door het gebrek aan een academische opleiding was hij in sommige opzichten technisch niet zo onderlegd. Door zijn uitermate gedetailleerde werkwijze kon hij dit gemis vaak grotendeels verhullen, maar perspectivisch bleef het altijd enigszins wringen. Vanaf de jaren 30 kwam er steeds meer detaillering in zijn werk, zoals dit stilleven uit 1942 laat zien.
Dit werk is auteursrechtelijk beschermd. Je hebt toestemming nodig van de maker of diens erfgenaam om het te downloaden, bewerken, kopiëren of publiceren.