Carla Klein (1970) laat ons kijken door een autoruit die als vlekkerig filter over het panorama ligt: een tweebaansweg in een uitgestrekt landschap. Het formaat van het doek draagt bij aan het gevoel van immense weidsheid en ruimte. De wegmarkering en enkele (elektriciteits?)palen leiden het oog de
...verte in. Ondanks de grove, brede en nauwelijks dekkende verfstreken oogt dit werk heel realistisch.
Klein studeerde aan de Koninklijke Akademie voor Kunsten in Den Haag (1988-1993) en aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (1995). Ze richt zich graag op ‘binnenwerelden’ en menselijke infrastructuren zoals zwembaden, vliegvelden, metrostations, kassen en wegen. Als waren het scènes waar de toeschouwer instapt en zelf deel van uitmaakt – maar op haar imposante doeken schittert de mens door afwezigheid.Carla Klein (1970) laat ons kijken door een autoruit die als vlekkerig filter over het panorama ligt: een tweebaansweg in een uitgestrekt landschap. Het formaat van het doek draagt bij aan het gevoel van immense weidsheid en ruimte. De wegmarkering en enkele (elektriciteits?)palen leiden het oog de verte in. Ondanks de grove, brede en nauwelijks dekkende verfstreken oogt dit werk heel realistisch.
Klein studeerde aan de Koninklijke Akademie voor Kunsten in Den Haag (1988-1993) en aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam (1995). Ze richt zich graag op ‘binnenwerelden’ en menselijke infrastructuren zoals zwembaden, vliegvelden, metrostations, kassen en wegen. Als waren het scènes waar de toeschouwer instapt en zelf deel van uitmaakt – maar op haar imposante doeken schittert de mens door afwezigheid.
Dit werk is auteursrechtelijk beschermd. Je hebt toestemming nodig van de maker of diens erfgenaam om het te downloaden, bewerken, kopiëren of publiceren.
De nieuwste kunsttips in je mailbox!
Meld je aan voor de nieuwsbrief en blijf op de hoogte.