Voor Lotta de Beus (1974) draait de schilderkunst om het vinden van nieuwe beelden. Beelden die je in eerste instantie meteen begrijpt, maar bij nader inzien toch vragen oproepen. Uitgangspunt zijn foto’s en 8 mm-filmpjes, die ze naar eigen zeggen ‘door zich heen laat gaan’. Door vormen te vereenvou
...digen, kleuren te veranderen en contrasten te vergroten of juist te verkleinen, ontstaan haar schilderijen.
Belangrijk in haar werk zijn de opbouw in meerdere lagen olie- of acrylverf en elementen als belichting, onderbelichting en verkleuring. Haar schilderijen laten zich ‘lezen’ als geïsoleerde fragmenten van een veel groter verhaal, zoals ook dit tafereel – wat gebeurt hier?
Concrete betekenissen zijn er niet. De kracht ligt in De Beus’ vermogen de verbeelding te prikkelen en nieuwsgierig te maken.
De vervreemdende, soms zelfs dreigende sfeer in het werk van De Beus past in de traditie van neorealistische schilders als Carel Willink (1900-1983), Raoul Hynckes (1893-1973) en Pyke Koch (1901-1991). De Beus volgde van 1993 tot 1998 de Academie Minerva in Groningen. In 2009 was ze daar ook gastdocent en in 2010-2012 gaf ze les op de Klassieke Academie in Groningen.Voor Lotta de Beus (1974) draait de schilderkunst om het vinden van nieuwe beelden. Beelden die je in eerste instantie meteen begrijpt, maar bij nader inzien toch vragen oproepen. Uitgangspunt zijn foto’s en 8 mm-filmpjes, die ze naar eigen zeggen ‘door zich heen laat gaan’. Door vormen te vereenvoudigen, kleuren te veranderen en contrasten te vergroten of juist te verkleinen, ontstaan haar schilderijen.
Belangrijk in haar werk zijn de opbouw in meerdere lagen olie- of acrylverf en elementen als belichting, onderbelichting en verkleuring. Haar schilderijen laten zich ‘lezen’ als geïsoleerde fragmenten van een veel groter verhaal, zoals ook dit tafereel – wat gebeurt hier?
Concrete betekenissen zijn er niet. De kracht ligt in De Beus’ vermogen de verbeelding te prikkelen en nieuwsgierig te maken.
De vervreemdende, soms zelfs dreigende sfeer in het werk van De Beus past in de traditie van neorealistische schilders als Carel Willink (1900-1983), Raoul Hynckes (1893-1973) en Pyke Koch (1901-1991). De Beus volgde van 1993 tot 1998 de Academie Minerva in Groningen. In 2009 was ze daar ook gastdocent en in 2010-2012 gaf ze les op de Klassieke Academie in Groningen.
Dit werk is auteursrechtelijk beschermd. Je hebt toestemming nodig van de maker of diens erfgenaam om het te downloaden, bewerken, kopiëren of publiceren.