Pat Andrea werkt graag als de oude meesters in een klassieke techniek: olieverf met caseïne (pigment en bindmiddel met dierlijk eiwit). Daarmee schept hij een droomsfeer, waarin telkens een terugkerend type kindvrouwtje optreedt. Hier betrapt het zomerlicht zo’n Lolitameisje. Ze houdt haar armpje vo
...or de ogen om niet verblind te worden. Daardoor schoof haar kanten jakje met doodshoofdmotief bij de borstjes open. We zien zelfs een toefje opkrullend schaamhaar. We wilden niet kijken maar keken toch.
Tekst: Chris Reinewald
Bron: Museum MORE: 100 jaar realisme, 2020, GorsselPat Andrea werkt graag als de oude meesters in een klassieke techniek: olieverf met caseïne (pigment en bindmiddel met dierlijk eiwit). Daarmee schept hij een droomsfeer, waarin telkens een terugkerend type kindvrouwtje optreedt. Hier betrapt het zomerlicht zo’n Lolitameisje. Ze houdt haar armpje voor de ogen om niet verblind te worden. Daardoor schoof haar kanten jakje met doodshoofdmotief bij de borstjes open. We zien zelfs een toefje opkrullend schaamhaar. We wilden niet kijken maar keken toch.
Tekst: Chris Reinewald
Bron: Museum MORE: 100 jaar realisme, 2020, Gorssel
Dit werk is auteursrechtelijk beschermd. Je hebt toestemming nodig van de maker of diens erfgenaam om het te downloaden, bewerken, kopiëren of publiceren.