Erwin Olaf
Sophisticated of provocatief, maar altijd met een messcherpe esthetiek, maakt Erwin Olaf prachtig werk. Erwin Olaf (1959 - 2023) is een van Nederlands beroemdste fotografen. De fotoseries Rain (2004), Hope (2005) en Grief (2007) zorgden voor zijn internationale doorbraak. Museum MORE heeft een aantal foto's uit de Grief-serie in de collectie.
Erwin Olaf - eigenlijk Erwin Olaf Springveld - volgde de School voor Journalistiek in Utrecht waar hij kennis maakte met de fotojournalistiek. In zijn vroege vrije werk nam het subversieve een prominente plaats in. In de jaren tachtig en negentig was Olaf doelbewust uit op effect en het choqueren. In verschillende series portretteerde hij scènes van naakte bejaarden, mannen met erecties, kleine mensen en extreem dikke, naakte vrouwen, vaak in bondagekleding.
Internationale doorbraak als fotograaf
Vanaf de serie Separation (2002/2003) kwamen nieuwe thema’s centraal te staan, zoals eenzaamheid en kwetsbaarheid. De daaropvolgende fotoseries Rain (2004), Hope (2005) en Grief (2007) zorgden voor zijn internationale doorbraak. Erwin Olaf maakt altijd perfect geënsceneerde scenes die rechtstreeks uit een film lijken te komen.
Waardige weduwe
De foto's van Erwin Olaf ontroeren of leveren juist een oncomfortabel gevoel op. De fotoserie Grief (2007) gaat over de halve seconde nadat je heftig nieuws hebt gehoord, maar voordat je reageert. Het moment tussen boodschap en reactie, voordat de eerste traan valt. Voor deze serie liet Erwin Olaf zich inspireren door een fotoboek over de Kennedy, de koninklijke familie van de Verenigde Staten.
De rouw van Jackie Kennedy, na de moord op haar echtgenoot in 1963, als voorbeeld voor een waardig soort weduwe, vertaalde Erwin Olaf naar discrete eenzaamheid en geënsceneerde emoties. Deze ijsprinses, kostbaar gekleed, houdt nieuwsgierige blikken op afstand. De esthetiek van verdriet.