Museum MORE toont de eerste museale solotentoonstelling van kunstenaar Lara de Moor (1969). Met haar schilderijen, waarvan er in MORE dertig te zien zijn in onze Tuinzaal, creëert zij een mysterieuze wereld waarin verlaten plekken een eigen ziel en atmosfeer krijgen.
Volg het schilderproces van Lara de Moor in de mini-documentaire.
Illusie en zeggingskracht
De Moors vaak monumentale interieurstukken zijn zorgvuldig gecomponeerde stillevens. De vloeren, wanden, ramen en hoeken in lege vertrekken vormen haast geometrische composities. En dan opeens hangt er een doorzichtige zak gevuld met water aan een deurknop of wordt de ruimte doorkruist door een wonderlijk web van bijna lichtgevende draden.
Niets is toevallig. De Moor zoekt naar plekken, in haar eigen huis of andere ruimtes, die zich lenen voor het maken van installaties waarin ze haar objecten zorgvuldig ensceneert en fotografeert als voorstudies. Deze set-ups vertaalt ze naar olieverf op doek. En pas dan ontstaat de illusie en de zeggingskracht van haar kunst. Dan pas laadt een ruimte zich met vraagtekens over een stapel dekens op een bed. Dan ontstaat de spanning van een onbewoonde kamer met uitzicht op de natuur die geruisloos oprukt naar de schijnbaar geordende mensenwereld.
Wolk van verf
De menselijke sporen in De Moors schilderijen kunnen nog warm aanvoelen, maar het is meestal onpeilbaar hoelang een ‘relikwie’ er was of nog zal zijn. Daarbij zoekt de kunstenaar soms de grens op van surrealisme als ze over een stoel een perzikkleurige vrouwenjurk drapeert, waaraan loden balletjes hangen. In werkelijkheid natuurlijk mogelijk en tóch werkt het vervreemdend. Zoals ook die grote donkere wolk die een kamer komt binnen drijven, als een plotselinge hevige emotie. Bij nader inzien gaat het om een druipende zwarte strook verf, geschilderd over een openstaande deur en een muur. Door zulke ingrepen balanceert het werk tussen realiteit en vervorming, als een basis van herkenbaarheid gezien door een filter van hoogstpersoonlijke gedachten en gevoelens.
Fluisterende schilderijen
Een schilderij is voor De Moor in wezen een stil punt in een draaiende wereld: “De tijd lijkt te zijn gestold in de zo vaak door mij geschilderde verlaten ruimtes, de lucht wordt niet meer in beweging gebracht en de sporen van de laatste handelingen zijn bevroren in de voorwerpen.” Of zoals Joost Zwagerman over Lara de Moor zei: “(…) Als er één trefwoord op haar werk toepasbaar is, dan is dat de stilte, het is een stilte die roezemoest achter het doek van het schilderij. We weten niet wie er roezemoest, het zijn fluisterende schilderijen, waar tegelijkertijd heel veel is gebeurd of staat te gebeuren.”
Lara de Moor (1969)
Momenteel woont en werkt Lara de Moor in Rotterdam. Ze studeerde in 1993 af aan de Gerrit Rietveld Academie en volgde vervolgens het tweejarige internationale residency-programma aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten in Amsterdam. Ze heeft veel tentoongesteld in haar geboorteland en internationaal in Londen, Barcelona, Turijn, Genua en verschillende Duitse steden. Haar werk is te vinden in tal van particuliere en openbare kunstcollecties. Museum MORE heeft in de afgelopen jaren een aantal van haar werken verworven en toegevoegd aan de eigen collectie.
Boek
Parallel aan de tentoonstelling in Museum MORE verschijnt het boek Still Point, het eerste omvangrijke overzicht van het werk van Lara de Moor.
Het boek bevat grote kleur- en detailafbeeldingen en geeft een helder en inzichtelijk beeld van haar schilderijen van de laatste jaren. Een apart katern bevat foto’s en notities over haar werkmethode, waarin inzicht wordt gegeven in haar gedachteproces en hoe zij interventies doet in verlaten huizen en ruimtes. Jurriaan Benschop schreef speciaal voor dit boek een essay, getiteld Lichtval. Het boek Still Point met 144 pagina’s verschijnt half september in het Nederlands/Engels bij Uitgeverij Lecturis. ISBN 978-94-6226-488-5. Ook verkrijgbaar in onze museumshop in Gorssel.
Jurriaan Benschop in Still Point: “In haar schilderijen lijken verschillende lagen tijd te zijn geaccumuleerd en tot rust gekomen. Een bepaalde sfeer of spanning is aanwezig, maar het waarom wordt niet direct prijsgegeven, noch het verhaal achter de dingen. Dat maakt dat het schilderij zich aanbiedt als een goed projectievlak voor de toeschouwer, die de eigen herinneringen, gevoelens, gedachten erin onder kan brengen.”
